Wat maakt het nu toch zo ingewikkeld om je plannen uit te voeren? Je begint tenslotte met volle overgave aan het behalen van jouw doel. Je hebt redenen om iets te willen en je bent bereid daar ook wat voor te gaan doen. En de eerste paar weken lukt dat ook prima. Maar dan…

Vaag? Snap ik, ik zal het uitleggen aan de hand van mijn struggle. Ik had me echt voorgenomen om voortaan eerder te gaan slapen. Ik had een soort van ritme ontwikkeld waarbij ik laat op de avond, rond een uurtje of 10 nog even lekker op de bank neerplofte met een glaasje wijn en dan een beetje ging zappen op mijn telefoon of nog ‘even’ een netflixdocu ging kijken. Helemaal niet handig, want voor ik het wist was het half 1 en de volgende ochtend gaat toch echt om uiterlijk 7 uur de wekker. En als ik dan even snel tel, zijn dat dus maximaal 6,5 uur slapen, maar eigenlijk minder want ik val niet direct in slaap… structureel te weinig dus. Én structureel iedere dag een glas wijn, dus.

Dus ik had me voorgenomen om na 10 uur geen scherm meer aan te zetten, een boek te lezen en dan te gaan slapen rond 11 uur. Goed voorzien van een WOOP en dus gemotiveerd, dacht ik…

We zijn inmiddels een half jaar later en het is best wel een poosje gelukt, een week of drie, en toen kwam de klad er weer in. Toch weer een goed excuus gevonden, toch weer een serie laat op de avond nog even gaan kijken, toch weer eindeloos op social media rondgehangen. Het enige onderdeel van mijn plan wat wel redelijk lukte, was om dat niet meer áltijd te laten vergezellen door een glaasje wijn. Maar toch.

Plan mislukt.

Wat nu?

Waar gaat het mis?

Ik kan inmiddels putten uit kennis over gedragsverandering en uit alle gesprekken die ik over gedragsverandering met mijn dappere klanten voer. En wat ik nu bij mezelf zie is volgens mij een typisch geval van:

onvoldoende overtuigd zijn van wat het me oplevert, dat eerder gaan slapen
in combinatie met een te korte periode van doen en ervaren dát het me dat wél zou opleveren (meer slaap, geeft meer energie)

Uiteindelijk kan ik dus voor mezelf concluderen dat mijn plan bedacht is in mijn brein, maar dat ik het niet voel in mijn hart. Dat wat het me gaat opleveren is ver weg en vaag… en het oude gedrag beloont me direct. Herkenbaar?

Wat zou jij doen om met deze kennis en wetenschap, toch weer met je plan aan de slag te gaan?

Ik ben benieuwd naar jouw strategie om weer opnieuw te beginnen!

Hoe het nu met me gaat? Mijn plan heb ik bijgesteld en in kleinere behapbare brokjes gehakt. Dus ik werk eraan😉…